Laatste nieuws

15.10.2017

assessment gehaald

Na twee jaar hard werken, waarbij ik met grote regelmaat de vraag of ik op schema lag min of meer ontweek, omdat ik grote twijfels had over mijn vorm, heb ik de afgelopen week eindelijk antwoord gekregen en gegeven op deze vraag.
 
Van maandag 8 t/m vrijdag 13 oktober heb ik namelijk deelgenomen aan de Varne Ridge English Channel Swimming Camp in Capel-le-Ferne (bij Dover). Dit trainingskamp georganiseerd door Tracy Clark en Roger Finch is speciaal bedoeld voor zwemmers die in de toekomst een Kanaaloversteek willen maken (zowel solo als estafette).
Met een intensief programma, waarbij dagelijks gezwommen wordt in het Kanaal voor de kust van Engeland, alsmede iedere middag presentaties over voeding, gewenning aan koud water, zwemtechniek en de mentale aspecten van het Kanaalzwemmen.
De aanwezigheid van dr. Otto Thaning(76 jaar jong), een nog werkzaam hartchirurg uit Zuid-Afrika en de oudste man die het Kanaal is overgezwommen, gaf een extra dimensie aan het geheel. Zijn medische kennis en ervaring, maar ook zijn kijk op zwemtechnieken was een waar voorrecht om te mogen en kunnen meemaken.
 
Het begon op maandag met het oefenen van de start vanaf Shakespeare Beach, het zwemmen naast de boot en het aannemen en verwerken van voeding. Vanwege mijn onzekerheid over mijn vorm en de relatieve onbekendheid met het zeewater en de kou zorgde ervoor dat ik niet echt kon ontspannen en nogal ongemakkelijk naast de boot lag en daardoor veel zeewater binnen kreeg. De temperatuur, toen nog ruim 16 graden, viel overigens erg mee.

Ik moet hierbij trouwens nog een groot compliment maken aan Laura (mijn dochter) die de gehele dag aan boord van de boot van Stuart Gleeson heeft bewezen, dat zij meer dan geschikt is om volgend jaar deel uit te maken van mijn begeleidingsteam. Het weer verslechterde behoorlijk, maar zij bleef onverstoorbaar haar dingetje doen en had nergens last van. Meer dan geslaagd voor haar test dus.

De dinsdag training was voor de kust van Deal. De temperatuur van het water was door de toename van de wind behoorlijk afgekoeld naar 15,1 graden, maar gedurende anderhalf uur heb ik redelijk ontspannen heen en weer gezwommen en kwam ook pas als vijfde uit het water. Kortom niet slecht al zeg ik het zelf.
 
De woensdag was erg onstuimig. Veel wind welke dwars op het getijde zorgde voor een stevige golfslag. Bovendien had ik deze ochtend gekozen om mijn nieuwe zwembril, met ongetinte glazen, te testen voor het nachtzwemmen. Helaas bleek deze bril, toen ik zo’n 750m verwijderd was van het start-/keerpunt, zo lek te zijn als een mandje, waardoor ik iedere 50m moest stoppen om het water uit de bril te laten. Mijn lenzen dreigden hierbij iedere keer weg te spoelen en het getijde zorgde ervoor dat ik iedere keer als ik stopte weer een stuk terug gedwongen werd.
Na een uur was ik bij het startpunt om mijn bril te wisselen. Met de opdracht om even op te warmen alvorens het water weer in te gaan (14,9 graden), trok ik mijn dryrobe aan in de verwachting met een kwartier weer warm te zijn. Niets bleek echter minder waar. De windchill factor was dusdanig dat ik alleen maak verder afkoelde en ik was gedwongen om mij om te kleden en het zwemmen aan de anderen over te laten. Geen goede generale dus voor de donderdag.
 
De donderdag was namelijk bedoeld voor de zwemmers die gekomen waren om hun toelatingstest te doen. Alle officiële deelnames aan een poging om het Kanaal over te zwemmen worden namelijk voorafgegaan door een zgn. 6-uurstest. Kandidaten voor een solo oversteek zwemmen dan 6 uur nonstop in water wat kouder is dan 16 graden. Voor estafettezwemmers duurt de test 2 uur, omdat je bij een estafette slechts 1 uur per keer in het water ligt.
 
Ik had de nacht van woensdag op donderdag geen oog dichtgedaan. Met Tracy Clark overlegd dat ik voor 2 uur zou gaan, zodat ik in mei/juni 2018 de 6-uurstest kon doen, maar ondertussen wel aan een estafette mee kon doen als de mogelijkheid zich voordeed.
Op bed heb ik echter de hele nacht liggen ploeteren met de gedachte om stiekem toch voor de volle 6 uur te gaan, ook al had ik nog nooit langer dan 3,5 uur aan één stuk gezwommen. Ik voelde mij dan ook behoorlijk nerveus en zelfs enigszins misselijk bij het ontbijt en de twijfel sloeg al snel weer toe.
Eenmaal in Hythe, waar wij voor de kust zouden zwemmen, kwam om 07:15 uur de zon op boven water. Het water zag er ontzettend kalm uit en iedereen had het gevoel dat het een mooie dag ging worden.

Bij het te water gaan, viel de temperatuur mee. Volgens Roger was deze warmer dan de afgelopen dagen (hij bleek achteraf een hele goede leugenaar) en zo voelde het ook.

Het uitgezette traject was zo’n 45 minuten zwemmen (ook hier was de getijdestroming erg sterk) en ik rekende al snel uit dat ik bij 3 rondjes mijn eerste doel wel bereikt zou hebben.
Na het derde rondje kreeg ik mijn warme sportdrank en op mijn vraag of ik de 2 uur al gepasseerd was, bleef het stil. Tracy zei alleen dat ik het water niet uit mocht omdat ik te sterk zwom.
Zo ging het verder met ronde 4 en 5 en telkens hetzelfde antwoord. Toen het getijde omkeerde werd het een stuk minder aangenaam. De golven werden hoger en hoger en het werd daardoor een stuk lastiger. Desondanks zwom ik nog steeds en wederom kreeg ik te horen dat ik er niet uit mocht en dat ik de 6 uur ging halen. De opmerking van Tracy dat ik me eens moest bedenken hoe trots Ursula en Laura zouden zijn, zorgde er wel even voor dat mijn zwembril zich langzaam begon te vullen, zonder dat deze lek was….
Feit was echter dat ik ben blijven zwemmen. Iedere 2 slagen noemde ik in mijn hoofd de namen van mijn 3 kinderen op. Linda Kevin Laura, ademen, Linda Kevin Laura, ademen en zo kwam ik in een cadans terecht waarbij ik nog na zeker 4 uur zwemmen nog zo fris was als maar kon.
Natuurlijk was het koud, maar de tips van dr. Otto hielpen enorm bij het omgaan met de kou.
Op een gegeven ogenblik kreeg ik te horen dat het mij laatste voeding was. Nog een half rondje en dan was het gedaan. Wederom ging ik terug naar de namen van mijn kinderen om het ritme in de onstuimige zee maar vast te kunnen houden. De gedachte aan mijn vrouw zorgde al bij voorbaat voor tranen en dat wilde koste wat het koste voorkomen. Ik was er tenslotte nog niet.
Weer terug bij het startpunt. Juichende mensen, nog 8 minuten te gaan. Tezamen met de andere zwemmers die het gingen volbrengen en onze begeleiders Roger en Tracy zwommen we een stukje terug de zee in om vervolgens gezamenlijk te eindigen na 6 uur en 6 minuten zwemmen in 14.4 graden!

Het voelde en voelt nog steeds als een enorme overwinning. Twee jaar van hard werken werd nu beloond met een prestatie waarvan ik niet dacht dat ik dit nu al zou kunnen. Als het in het koppie goed zit kan iemand veel meer dan hij of zij denkt, blijkt maar weer (ik had nog wel een tijdje door kunnen gaan deze dag).
Ik ben Roger en Tracy ontzettend dankbaar dat ze mij gestimuleerd hebben om mijn grenzen te verleggen. Zonder hen was ik de afgelopen week niet zover gekomen. Maar hierbij wil ik toch ook wel Edwin van Norden noemen. Hij heeft mij het afgelopen jaar wekelijks begeleid in het zwembad en zonder zijn altijd positieve begeleiding was ik nooit in staat geweest ook maar 20 minuten borstcrawl te zwemmen.
Eenmaal onder de douche drong het pas echt tot mij door en kwam de ontlading. Ik wist en weet eindelijk dat ik de afgelopen 2 jaar niet voor niks gewerkt heb en dat het overzwemmen van het Kanaal in augustus 2018 tot de mogelijkheden behoort.
 
Vrijdagochtend om 06:00 uur werden we nog even in de haven van Dover verwacht voor een oefening in het nachtzwemmen. Hier heb ik, en met mij de meeste anderen, ontspannen rondgezwommen. Oriëntatie blijkt niet echt mogelijk in het donker. De lichten op de kade en van de boten in de haven, zijn het enige waar je je op kunt richten. Wel heeft het iets van een serene rust, want je hoort verder niets behalve het bewegen van het water om je heen.
 

Na een passend afscheid met enkele waardevolle adviezen, nu weer thuis met een lekker gevoel. Wetende dat ik ruimschoots op schema lig voor de echte uitdaging en dat je dus als 54-jarige je grenzen nog behoorlijk kunt verleggen.